Një përrallë me ekspertë dhe armë kimike

Lajmi se Shqipëria krenare dhe servile kishte pranuar të bëhej vendi I demontimit të armëve kimike Siriane sipas kërkesës së ShBA-së kaloi sic kalojnë ato lajmet me pikatore, publiku u informua nga media ndërkombëtare, filloi mobilizimi me anë të mediave sociale , por paralelisht filloi trushpërlarja shumë planëshe.
Plani moral:
Variabli I parë ishte ai moral, ne si Shqiptarë nuk mund ti themi kurrë jo Amerikës, patetizmat kaluan deri në pikën ku për një moment mu duk se dhe sikur Amerika të vendoste të pushtonte Shqipërinë, shqiptarët do të thonin pse jo, në fund të fundit mbase kështu Amerika na merr në Amerikë?
Plani NATO
Dolen Ilir Kullerat dhe si fshesaxhinj te korridoreve diplomatike filluan të arguentojnë se nuk mund të jemi vetëm përfitues nga NATO.. Problemi argumentit: Kontribues do të thotë të pranosh çdo kërkesë për hir të NATOS edhe pse ajo shkon në kundërshtim me interest e vendit tënd. Por ka dhe një problem tjetër ky argument, harron proporcionalitetin, dhe harron se ne ishim të dehur për tu bërë pjesë e aleancës, deri në atë pikë sa filluam te kontribuonim përpara se të hynim! Mjafton të bësh një kërkim të thjeshtë në median ndërkombëtare për të pare sa kanë kontribuar vende te madhesise dhe popullsis qe kemi ne dhe qe sot janë anëtare të NATOs.
Plani mediatik:
Këtu patëm tendenca të paskrupullta të shumë mediave që dizinformonin me tërheqjen e Shqipërise nga kjo marrëveshje qe para dy ditësh, kjo për të ulur sa më shume intensitetin e protestës. Pati dhe mbulim të disa kimistëve që shpjegonin si do bëhej procesi I hidrolizimit dhe sa I sigurt ishte ai. Por nuk thonin dot se ku do ta marrin ajrin per te kryer procesin? Apo dhe ajri do importohej nga SHBA ? Nuk thonin se sa I rrezikshëm mund të jete ajo mundësia e dështimit dhe sikur të jetë me një probabilitet të vogël!
Variabli kryesor ose nevoja për ekspertë!
Përpos protestës për tu përgëzuar pati një fenomen tejet intrigues kjo kishte të bënte me kërkesën për të dëgjuar ekspertët, por që u parapri me një infiiltrim të argumenteve ekstreme për të justifikuar të kundërtën. Si përshembull shumë menduan se vërtet do helmohemi në mënyrë direkte nga këto armë kimike, imazhet e fëmijëve të vrarë në Siri filluan të kishin impakt në publik.
Sa ekspertë duhe të jemi që të kuptojmë se edhe vetë riciklimi është mit, në sensin që ti minimizon mbetjen, por sërish të mbetet një mbetje e ngurtë apo me një sasi ndotjeje energjike në ajër ! Tani përpos rrezikut të ndonje dështimi të procesit demontues të armëve, problem dhe I shtruar në mënyrën bazike qëndron tek kostoja mjedisore! Të importosh armë kimike me qëllim shkatërrimi do të krijojë sigurisht konsumim (në rastin simpatik të gjykimit) të ajrit , ujit , dhe patjetër dhe ndotje !Mbrëmë ambasadori Amerikan foli për mbetjet e ngurta të cilat do të largoheshin bashkë me ato qe ne kemi tonat tanimë në territorin tonë, dhe se do dilnim më të pastër, por përpos këtij argument tejet problematik mua më tingëlloi dy herë në vesh pretendimi I Ambasadorit dhe Kryeministrit se jemi dizinformuar nga ato që kemi lexuar e parë. Dhe se sigurisht nuk kishin folur ekspertët. Sot mediat e qeverisë dalin sërish me ofertën te cilës nuk mund ti thuhet jo domthënë versioni financiar , një përpjekje e dështuar për të blerë publikun! Ndërkohë që jam dakord se nuk jemi Norvegjia, dhe mjedisin e kemi vrarë vete ne, jam dakord edhe se jemi vend I varfër dhe teori të ndryshme flasin për zgjedhje racionale , nuk pranoj , nuk dua, dhe nuk do të lejoja kurrë të zgjidhnim rrugën e askushit si shoqëri !

Replikë me Po-të e armëve kimike

Më bëri përshtypje shkrimi këtu, ndërkohë që mbeturinat (to be) e rrezikshme po i kanosen këtij vendi.


Pse Shqipëria?!

1. Shqipëria është vend anëtar i NATO-s që nga 2009, është vend mesdhetar shumë afër me Sirinë, por jo kufitar me të, si Turqia dhe Greqia dhe, mbi të gjitha, jo palë në konflikt.
Sikurse, Bullgaria, Italia etj etj

2. Shqipëria ka nënshkruar pas rënies së diktaturës konventën kundër armëve kimike dhe i ka shkatërruar ato nëpërmjet programit Lugar 2003-2007.
Që kur ky fakt përbën arsye?
3. Shqipëria, si ish-vend komunist dhe si ish-vend militarist, i ka kapacitetet për t’u bërë i mundur transporti dhe depozitimi i këtyre armëve në reparte të sigurta ushtarake nën mbrojtjen dhe monitorimin e NATO-s.
“ ish vend komunist” ehe si I gjithë blloku lindor, po dhe militarist, shoqëruar këtu me 1997 ku u hapën të gjitha depot e armatimeve gjë që tregon se sa siguri të lartë kemi ndaj armatimeve. Shqipëria me një shoqëri ku siguria e jetës dhe përkujdesi ndaj rreziqeve ështe në nivelin minimal. Shqipëria me Gërdecin që tregoi qartë se sa shumë I kemi qejf procedurat e sigurisë dhe kur ato përfshijnë direkt agjensi shtetërore.

4. Shqipëria ka detyrimin ndërkombëtar që, në rast se i kërkohet të zbatojë rezolutat e OKB, përfshirë dhe Rezolutën e OKB-së të 28 shtatorit, si dhe nenet 4-5 të NATO-s.
Detyrim për tu bërë kazan plehrash dhe për tu vetë flijuar si Shoqëri? Që kur kështu?

5. Së fundi, Shqipëria ka nevojë të ngrejë prestigjin dhe besueshmërinë e vet ndërkombëtare nëpërmjet bërjes pjesë e zgjidhjes së një nga krizave më serioze ndërkombëtare të viteve të fundit.
Shqipëria nuk ka refuzuar pjesmarrje në fushatat kundër terrorizmit, Irak, Afganistan etj, ndryshe nga shumë shtete ne jemi me besnikët. I vetmi vend ku në fushata elektorale as me shaka nuk hidhet ndonje koment në lidhje me tërheqjen e trupave tona ushtarake nga Afganistani etj. Të bëhesh pjesë e zgjidhjes në këtë menyrë, me nje factor rreziku kaq të lartë do të thotë të synosh zgjidhje për emer duke injoruar raportin e qytetareve me vendin e tyre!!
6. Shqipëria nuk mund të kërkojë të jetë pjesë vetëm e tryezave ndërkombëtare në të cilat kërkohet ndonjë qyl, a ndonjë kredi më shumë, apo ndonjë fond grant më tepër për rrogat dhe pensionet.
Pikërisht, por nëse firmoset për qyle (shprehje teper popullore per nje studjues që ka marrë tituj ndërkombëtar për Kontribute të jashtme ) përfaqësuesit tanë shtetërorë bëjnë mirë ti detajojnë me qartë ato konventat që firmosin!
7. Pas 100 vjetëve histori shtetërore dhe konsolidimit të shtetit, ka ardhur koha që Shqipëria të bëjë detyrat e veta për paqen dhe sigurinë e botës.
Shume prepotente kjo shprehje, më kujtuat kohën e xhaxhit edhe pse un kam qenë tejet e vogël. Nuk ka detyra për paqen kur ato bëhen duke i rënë shkurt në koston e jetës së qytetarit! Duket qartë se e ardhmja I përket luftës ekologjike, dhe burimeve natyrore,është vetvrasje kolektive nëse shkatërrimit të brendshëm të natyrës I shtojmë dhe tolerojme “ndihmën” nga jashtë!