Përgjigje për vajzën me emrin S..

Para ca ditesh mora kete mesazh te cilit po i pergjigjem sot:

Pershendetje. Vendosa tju shkruaj juve pasi kam shume rrespekt dhe me dukeni person qe keni impakt ne shoqeri dhe zeri juaj degjohet dhe shperndahet. Nuk e di se cfare mund te beni per te me ndihmuar, mua dhe te gjitheve por mendova te beja nje hap duke ju shkruar. Te me falni se ndoshta eshte dhe dita e ditelindjes tuaj por jeni e lire te me jepni nje pergjigje kur te doni.
Kam deshire te behet dicka qe te gjithe te lirohemi nga frika ! Mendoj se ky eshte problemi numer 1 qe kemi si shoqeri.
Po e nis qe ketu, zgjohemi me frike pasi duhet te dalim nga shtepia ku nuk e dime se cfare na pret. Historikisht e kam pasur frike pallatin tim pasi i ka shkallet e mbyllyra si pothuajse gjithe pallatet e reja dhe jane absolutisht te frikshme pasi mund te futet kushdo dhe ndihesh gjithmone e kercenuar.
Per te mos mjaftuar kjo, dy vajza kohet e fundit kane tentuar ti perdhunojne fatmirsisht pa ja arritur per shkak te forces se tyre.
E me pas vazhdon me friken ne rruge se do te te vjedhin celularin, canten e ne autobuze portofolin.
Friken se do ndihesh e dhunuar psikologjikisht nga nje pedagog ne shkolle, nga nje epror ne pune.
Friken se kur te kthehesh ne shtepi ne darke, absolutisht ne punen tende do te te rrembejne, perdhunojne, rrembejne, vrasin pa arsye.
Friken qe nuk mund te besh dot nje shetitje dy vajza vetem pa vellain, te dashurin, partnerin, nje shok apo cdo prani tjeter mashkullore.

Nuk e di neqoftese kjo eshte normale, di vetem qe ndodh cdo dite dhe nuk duhet te ndodhe. Si mund te jetojme nje jete te bukur, te qete e te suksesshme me kaq shume stres? Neqoftese do kishit mundesi te ngrinit zerin do ju isha mirenjohese. Preferoj identiteti im te mbetet anonim te lutem. Gjithe te mirat, dhe Bravo per qytetarine.


E dashur S, po të pagëzoj me këtë gërmë me që dëshiron të qëndrosh anonime, mbase sepse S-ja mund të jetë Shpresa sikurse mund të jetë S”mund. Uroj që ti dhe shume te tjere ta përktheni në versionin e parë e jo me të dytin.
Kur mora këtë mesazh në inboxin tim para ca ditësh, në mënyre direkte mu kujtua një urim që mora para ca ditësh ku më quajtën trime, duke e lexuar këtë mesazh kuptova se nuk jam trime por thjesht nuk kam frikë për shumë arsye që të tjerët e kanë, mos vallë mungesa e frikës më bën trime?
Të shkruash atë që mendon dhe beson se është e drejtë, te protestosh për kauza të cilat kanë të bëjnë me të drejtat themelore të njeriut nuk na bëjnë trima por tregojnë ndjeshmërinë qytetare pasi nuk mund të jemi Robinsone Kruzo. Por ka diçka që më frikëson dhe mua, dhe kjo e ka emrin heshtja e vetë bashkshtetasve të mi dhe vetdhunimi që kjo e fundit I bën vetes duke qëndruar pasive.
Ështe e trishtueshme të lexosh se zgjohesh me frike që në mëngjes, përtej pallatit me shkalle të mbyllura mos vallë është vetë dhe media e cila ndikon duke na mbjellur friken çdo ditë me lajmet e kronikës së zezë? Nga ana tjeter përse nuk e merr vetë nismën tek pallati yt ku të ndërgjegjësosh të gjithë ata që banojne që ti vendosin një portë të jashtme atij pallati.Në këtë mënyrë secili nga banorët do të ketë çelësin e vet, duke minimizuar në mënyre të dukshme aksesin e të paftuarve në pallatin tuaj? Realisht jetojmë në kohën e portave duam apo nuk duam ta pranojme!
Me vjen mire që ato dy vajza paskan shpëtuar nga perdhunimi dhe e shoh se këto ngjarje kane ndikuar që frika jote të shkojë në një nivel tejet te lartë gati gati të terrorizojë. Ndërkohe po mendoj se sikur nje biznes të vendoste importimin e disa flakoneve spray që quhen “POLICE” e që shiten gjerësisht në pjesën tjetër të Europës do të kishte nje sukses te garantuar!
Me këtë spray të cilin duhet ta mbash në dorë ndërkohe që ecën vetëm, mund ta verbosh për disa 30minuta të mira agresorin! Po ashtu hapja e një palestre ku mund te mësohej gjinia femërore me disa levizje, si të mbroje veten do te ishte një sukses!
Nga ana tjeter na ka veshur kaq shumë konsumërizmi ku duhet të mbajmë çanta të mëdha thuajse sa një mini valixhe që mbahet në krahë saqë I kam zili burrat që janë të lirë dhe dalin pa çanta!

Për frikën nga një pedagog nuk kisha dëgjuar në rrethin tim shoqëror të drejtpërdrejtë, mbase kjo frikë shpjegon qartë se pse studentët nuk protestojnë në këtë vend , në fakt vetë universitetet në mase të gjerë po prodhojnë dele të bindura per të ardhmen e këtij vendi! Por ndërkohë që të kuptoj për frikën nga dhuna fizike nuk dua të të kuptoj për frikën nga pedagogët. Në fund te fundit përse je në universitet nëse neser kur të dalësh nga ai do të kesh te injektuar mire ne ADN-në e të menduarit tënd frikën? Sa do të shërbejë ajo diploma, nëse ti do të kesh druajtje e frike për të kërkuar punë, dhe do kerkosh patjetër të gjesh të njohur që do të kontaktojnë me të njohurit e tjerë per të të gjetur punë tek I panjohuri. Ky I fundit mbase nesër do te jetë I pari që do të të bëjë presion psikologjik, edhe për faktin se të ka punësuar nga I njohuri I të panjohurit.

Jo S, ti duhet të reagosh ndaj pedagogut, ti duhet te bisedosh dhe me studentet e tjere, ti duhet ti bësh peticione vete keshillit akademik për sjelljen e padenjë të profesorit tënd. Isha në gjimnaz kur një mësuese (vitet 95-96) e ofendoi tërë klasën, e mbani mend kultin e mësuesit atëherë, ti je e vogël dhe nuk e ke jetuar atë kohë por atëherë nuk ekzistonte thuajse fare reagimi ndaj mësuesve kaq I padiskutueshëm ishte ai. Mbaj mend që kërceva nga banka dhe I thashë “ JU nuk keni te drejtë të na ofendoni zonjë!” Reagimi I saj ishte histerik më tha do të të çoj tek drejtori, I thashë më duket se do çosh veten duke me çuar mua pasi e keni ju gabim! Përfundimisht ajo dërgoi veten tek drejtori. Ti sot nuk DUHET të kesh frikë! Un thjesht e ndjeja se duhej të reagoja pasi një ofendim që bëhet nga dikush që abuzon me institucionin që përfaqëson realisht të prek integritetin tënd si njeri. Nuk dua të bej moralisten por kur nuk mbrojme dot integritetin tonë atehere paqja që bëjmë me dhunen (psikologjike apo fizike) na tjeterson.. është e trishtueshme nëse një dite do te shohësh veten në pasqyre dhe te zbulosh se nuk je ti!
Nuk e di sa te kam ndihmuar me keto komente, serish mund te me pergjigjesh ne inbox e dashur S..deri atëherë uroj të të lexoj më pak të frikësuar..

Thjeshtësisht,

Alidea

NPSS?

Teksa dilja nga shtepia e motrës sime Blerit, poshtë pallatit qëdronte në këmbë I kthyer me shpine nje burrë në korridorin e jashtëm, nuk e di ç'moshë kishte por duhet ti kishte kaluar të 50-tat. Kur ke dikë përpara teje por që është me shpinë ke liri automatike vrojtimi të detajuar, unë zakonisht nuk e ndjej të nevojshme, edhe pse e di se çunat e kthejnë kokën kur shohin vajza qe ecin përshembull , sidomos ato që janë elegante apo veshur me minifunde. Në këtë ditë shiu me gjyma të shikoje dikë që qëndronte me shpinë ndaj atyre që dilnin dhe me fyturë ndaj atyre që hynin në pallat më bënte tejet kurioze në gjendjen e tij, një kuriozitet harmonik me instiktin, ku të ofrohen vetëm disa sekonda për të procesuar panoramën njerëzore të mjeruar para teje.
Ai kishte vënë nje xhaketë mbi kokë, nuk ia pashë fytyrën, kishte disa pantallona që I vareshin por sytë me vajtën me shpejtësi tek kepucët ( në moment mu kujtua një shprehje që thuhet mes vajzash por që më eshtë dukur gjithnjë budallallek,” burrat shihen tek kepucët”) . Këpucët në fjalë I ngjanin siperfaqes së atij byrekut te fryrë e të çarë, vetëm se nuk kemi te bëjmë me ngjyre nuancash të kuqërremta por disa flete te zeza flije .

Nuk ndala dot, edhe pse e mendova për disa moment të gjata atë njeri pa fytyrë, deri tek tjetri dmth pas 60 metrash distancë. Bulevardi Bajram Curri sapo kalon urën që përshkon rrugën Sami Frashëri, kësaj radhe në trotuarin e djathtë teksa zbret pashë nja burrë që duhej të ishte I moshuar mbi 60, nuk mbante çadër, ishte ulur mbi një jastëk, hedhur mbi supe nje si tip postaçie deleje, e vereja këte materie që pavarësisht se binte shi I dendur ( si ç’po bie dhe në këto momentë) sikur qëndronte e paprekur nga shiu, më bëri përshtypje shikimi thuajse krenar I këtij burri te moshuar me thinja që shoqërohej me një lloj buzëqeshje teksa I kalonin makinat përpara , dhe këmbët tërësisht të zbathura që hasnin bulevardin.

Deri tani në Tiranë kam parë fëmijë te vegjël apo të mitur, herë herë ndonjë individ me aftësi të kufizuara, ndonjë plakë rome, por nuk kisha parë të moshuar të qëndronin në rrugë, këta të fundit nuk flasin, bëjnë ndonjë gërmëzim apo kalim mesazhi me një shikim.. Nuk mu dukën as të dehur as të droguar siç më ka rënë rasti të shoh në qytete të tjera europiane port të heshtur dhe ndonjë gati gati I turpëruar..Mu kujtuan ata që quhen SDF në Francë .. po tek ne si do quhen ? Njerëz pa Shtëpi Stabël ? (NPSS)

8 Mars i trishtë në Tiranë!

Përfundimisht kam vënë re se ditët e veçanta që i përkushtohen gruas në rastin konkret apo x kategorie tjetër etj etj jane ditë viktimizuese! çdo ditë duhet të jetë e të gjithëve, por në të vërtetë jemi ne gratë të parat që vetëdiskriminohemi. Dhe OJQ-të në këtë vend ne lidhje me gruan kanë emra viktimizues kryesisht, e jo parandalues ndaj pabarazisë që ushtrohet në nivel familjar, në karrierë, e në pjesmarrjen e jetës politike.
Sa për dhunën atë e shohim çdo ditë të materializuar e të shfaqur në kronikat e zeza , në përgjithësi shohim çdo ditë se si denoncimi: ose mungon, ose nuk mungon por stivoset me një deklaratë në polici ose tërhiqet nga vetë viktima nën presion familjar e social!
Ndërkohë dhe media ka atë fajin e vet në këtë mes, po ti lexoni gazetat përtej promovimit të maskilizmit, femrat nëse janë të pranishme në brendesi të faqeve apo spektakleve në mediat vizuale, janë kryesisht të pasqyruara ose si viktima ( kronikat e zeza) ose si këngëtare, ose si modele.
Modeli që duhej të promovohej nga vetë media është ai frymëzues ndaj femres, ku i lihet nje hapsirë e duhur shembujve pozitive që sjellin në fusha të caktuara. Pasqyrimi i pak më pak meshkujve, dhe femrave te mashkullizuara në politike, do i bënte më mire shërbim qasjes ndaj nje zvogëlimi të pabarazisë gjinore në këtë shoqëri! Ndërkohë un nuk ju uroj gezuar .. por uroj qe te rrisni vetbesim tek vetja juaj dhe te ngrini zerin duke sfiduar friken!
Shënim: Në protestën e organizuar sot perballe KQZ-së nga KOALICIONI PËR NXITJEN E PJESËMARRJES SË GRAVE DHE TË RINJVE NË POLITIKË, ku dhe unë mora pjesë duke blere bilbilin tim , mblodhi 20 persona, ndërkohë matanë portës së hekurt politikanët qeshnin …sigurisht jemi për tu qeshur. Nga ana tjetër e pallatit të kongreseve PD-ja kishte organizuar aktivitetin e vet për këtë ditë, sigurisht gratë e veshura në mënyre elegante e të pispillosura ishin shume më në numër (pa u futur brenda , duke parë vetëm ato që ishin në hyrje).

Foto nga Edvin Pacara pjesmarrës në protestë.

Sa kushtojnë vijat e bardha?

Është një rruge këtu pranë komunes së Parisit e cila u shtrua 2 javë para zgjedhjeve lokale të fundit nga Edi Rama . Kuptohen keto lloj investimesh apo jo, lëvizje fast junk food ku investimet publike bëhen për qëllime elektorale dhe ku sigurisht në të ardhmen do të ri -investohet në të pasi kemi të bëjmë me një produkt që bëhet si buka në mikrovale, me shpejtësi marramendëse dhe pa standarte. Por ndërkohë që e kuptoj se standartet e kushtueshme shkojnë në harmoni me lëvizjet politike alla shqiptare nuk e kuptoj përse kaq shumë kushtokan vijat e bardhe apo e thënë ndryshe ato zebër.
Un jam miope, dhe daltonike ndaj nuk shoh mirë, megjithatë mundohem të jem reaguese në këtë shoqëri apatike me keto aftësi që kam. Por sistemi që kemi krijuar të zhyt e të tret derisa bëhesh pjese e tij me një mënyrë subkoshiente. Kështu ndodhi para disa kohësh në rrugën ku nuk ka vija të bardha u mundova të kaloja nga një kah (trotuar) tek tjetri , nga ana e djathte po vinte një makinë që sigurisht e kalonte normën e shpejtësisë urbane, i ra borisë aq fort sa u shtanga, instiktivisht i kërkova falje , por më tej ndërsa po vijoja itinerarin tim në ato ecjet e ngadalta e reflektive i thashë vetes : Po përse duhej ti kërkoje falje ti? A nuk duhej te kishe prioritet si këmbësore në një rrugë ku nuk ka vija zeber ? E pra lexues, miq apo thjesht të njohur, kolegë apo thjesht ndjekës dua ti them Lulëzim Bashës se nëse nuk vihen vijat e bardha brenda Marsit tek kjo rruge që ndodhet afër një stadiumi te vogël këtu tek Komuna e Parisit do mundohem të gjej gëlqere dhe ti bej vete keto viza në formë njolle të paktën në shenjë proteste!