A ju ka ndodhur të keni të bëni me tubacione difektoze, me të çara, vrima, të cilat çojnë dëm ujin, me lidhje elektrike të vjedhura, ku energjia që presupozohej të merrje nuk vjen në intensitetin e duhur meqë komshiu të vjedh? Ja, kështu më ngjan marrëdhënia mes klasës politike shqiptare dhe asaj thuajse mosekzistente shoqëri civile.
Kur aktorët, këngëtarët, sportistët apo artistë të ndryshëm i bashkohen një partie, aktiviteti i tyre profesional nuk ka përse të rrezikojë një ngjyrosje partiake apo të shuhet por kur janë gazetarët që njihen për qasjen e tyre kritike, personazhe të shoqërisë civile që njiheshin për reagimet e tyre konstruktive, këtu kemi të bëjmë me atë që ne Anglisht e quajnë brain waste, pra humbje e këtyre kapaciteteve për tërë shoqërinë. Energjia e këtyre kapaciteteve në më të mirën e mundshme mund të shndërrohet apo transformohet në një tjetër kanal energjish sikurse ndjekja e qëllimit të monarkëve të partive .. Kjo lëvizje mund t’i sjellë përfitime reale opozitës por njëkohësisht dëmton rëndë atë kapilar të një sistemi demokratik i cili në vendin tonë mbetet në embrion e që quhet Media e lirë dhe Shoqëri civile.
Efekti PD
PD është treguar më strategjike në marketing, jemi me fat që merr këngëtare e aktore. Lidershipi i menaxhuar mes servilizmit flet bukur fare . Këtu janë bërë kandidatet femra më burra se burrat, mjafton të shohim diskursin politik të Topallit, Dodes, Bregut. Përjashtim bën Lajla Pernaska, por mbase për këtë arsye ajo nuk ftohet aq shumë tek “Opinion” dhe mbase për këtë nuk do jetë asnjeherë as ministre e as kryetare parlamenti. Realisht mënyra e menaxhimit të PD-së duhet të bëhet case study (çështje perfekte studimore). Po na la “i madhërishmi”, partia ikën bashkë me të… duhet të presim ndonjë mauzole brenda Tiranës. Megjithatë, duhet ta falënderojmë, nuk i ka afruar me të njëjtin intensitet ato pak materie të shoqërisë civile e medias, ky i afron në mënyrë disi më indirekte, i bën ushtarë pra, le të mbajnë profesionin dhe statusin, por të flasin mirë për të. Rasti Fevziu, Balliu (ky me bën të qesh fare), A. Hoxha janë tregues shembullorë të kësaj praktike pune.
Efekti PS
Sikur rilindja të ishte vërtet e tillë, E. Rama bashkë me asistentët e tij të kryesisë së PS-së, do të kishte gjeneruar rilindje nga brenda partisë, demokraci nga brenda, por e vërteta flet ndryshe, ‘mjaftistët’ që iu bashkuan bashkë me një pjesë te mirë të disa anëtarëve të shoqërisë civile do të kishin sjellë një nivel më të lartë demokracie aty brenda, por e vërteta qëndron se një futje e re vetëm do t’i përshtatet atmosferës konkrete, e nuk do mund të sjellë ndryshim. Kështu ndodh dhe me këto hyrjet e reja të medias (se tejet varur) nesër nuk do mund të shprehin dot kundërshtime ndaj PS. Sigurisht, për te larë gojën mund të kemi ndonjë shfaqje alla Erjon Braçe sa për të treguar se ka një nivel minimal demokracie brenda mureve.
Efekti LSI
Nën moton “Unë do ta gjej një vend pune se s’bën” Kjo është mënyra e tyre për të komunikuar…! I bëjnë mirë llogaritë, zgjedhin dhe këta nga Shoqëria civile tek tuk por duhet te kenë sharm ata që zgjidhen, megjithatë prurjet e reja i fokusojnë tek arsyeja e të qenit direkt nga populli kështu ia ofrojnë bigbradhersat, pragmatizëm sfidues për të marrë vota!
Megjithatë shoqëria civile në këtë vend njeh hemorragjinë më konstante. E para për vetë specifikën kërkonte kohën e saj të formësimit, e cila duhej të shkonte paralel me tranzicionin drejt një vije disi lineare, për fat të keq ndodh e kundërta. Ata pak që janë formuar e trajnuar me fondet e BE-se shkojnë për të mbyllur vrimat e partive kujt më shumë e kujt më pak, e keqja reale është se në nivel personal e mbyllin thuajse tërësisht misionin që duhej të kishin ndaj shoqërisë, hapen karrierisisht marrin mbase ndonjë post, ndërkohë që në nivel më te gjerë social vijon mos krijimi i një baze të shëndetshme për shoqërinë civile.
Edhe njëherë “ejvallah politika!”
