Nuk dua te flas
Nuk dua te shkruaj
Dhe mendimet perpeliten brenda meje, sikur rrotullohen
Sikur ecin me vrull..
diku diku dhe me pergjerohen ti shkruaj , ti them , ti bertas ..
Dhe un e pameshirshme mbyll deren e hekurt duke iu pergjigjur
Serish pa folur , serish pa shkruar
Thjesht duke menduar “Jo nuk dua”
P.S Kjo eshte poezia e pare qe shkruaj pas me shume se 14 vjetesh..
Poezi interesante dhe e ndier!
ReplyDeleteZakonisht heshtja ashtu eshte, e ndier dhe e trazuar, sikunder eshte eshe tepër shurdhuese.
Ardi Stefa
faleminderit Ardi:)
ReplyDeleteheshtja eshte ajo qe thua ti , shume here ajo flet me shume se vete fjalet.
vargje te bukura...urime!
ReplyDeleteFaleminderit tropoja :)
ReplyDeleteNënës vjershat me dashuri i përqejn shumë se merhumi im që u bë për ramet më këndonte nënës nanjëhër nëpër dhëmb na një na kto të dashuris.
ReplyDeleteEhh e ema e zeqos , kjo poezi nuk ka te beje ne kete rast me dashurine, eshte poezi neutrale qe ka te beje me gjendjen shpirterore te nje momenti. Moment i cili mund te zgjase nje minut apo nje ore apo nje vit apo ku di une se çfare:)
ReplyDeleteAlidea
ReplyDeleteedhe poezia ime e pare ka pas te beje me heshtjen.sa rastesi.
per momentin po te uroj edhe te tjera.
@ GOMARI ATEIST
ReplyDeleteinteresante :)
Faleminderit per urimin !
Pershendetje!
ReplyDeleteUrime ne krijimtarine tende!
Faleminderit Drita :)
ReplyDeleteGjithe te mirat !