Un jam miope, dhe daltonike ndaj nuk shoh mirë, megjithatë mundohem të jem reaguese në këtë shoqëri apatike me keto aftësi që kam. Por sistemi që kemi krijuar të zhyt e të tret derisa bëhesh pjese e tij me një mënyrë subkoshiente. Kështu ndodhi para disa kohësh në rrugën ku nuk ka vija të bardha u mundova të kaloja nga një kah (trotuar) tek tjetri , nga ana e djathte po vinte një makinë që sigurisht e kalonte normën e shpejtësisë urbane, i ra borisë aq fort sa u shtanga, instiktivisht i kërkova falje , por më tej ndërsa po vijoja itinerarin tim në ato ecjet e ngadalta e reflektive i thashë vetes : Po përse duhej ti kërkoje falje ti? A nuk duhej te kishe prioritet si këmbësore në një rrugë ku nuk ka vija zeber ? E pra lexues, miq apo thjesht të njohur, kolegë apo thjesht ndjekës dua ti them Lulëzim Bashës se nëse nuk vihen vijat e bardha brenda Marsit tek kjo rruge që ndodhet afër një stadiumi te vogël këtu tek Komuna e Parisit do mundohem të gjej gëlqere dhe ti bej vete keto viza në formë njolle të paktën në shenjë proteste!

No comments:
Post a Comment